Терроризму экстремизми сиёсӣ дар таърихи инсоният ҳамчун як падидаи номатлуб бо мақсади пиёда намудани ҳадафҳои манфиатхоҳони қудратҳои ҷаҳонӣ арзи ҳастӣ намудааст, ки роҳбарону аъзоёни чунин гурӯҳу равияҳои ифротӣ ҳодисаҳои даҳшатафканӣ, қатлу куштори беҳрамонаи инсонҳо, нобуд намудани фарҳангу тамаддуни миллӣ ва дигар арзишҳоро ба як амали маъмулии худ табдил додаанд. Аз ин хотир, бо роҳҳои гуногун, аз ҷумла истифодаи шабакаҳои иҷтимоӣ бо мақсадҳои ба худ мувофиқ, ваъдаҳои моливу пулии бепояву беасос, ақидаҳои худбоваронаи динӣ ва ҷой намудани тарсу ваҳм дар шууру мафкураи гурӯҳе аз ҷавонони гумроҳ, эшонро ба ин вартаи хатарзо даъват менамоянд ва ҳатто пас аз амали намудани ҳадафҳои нопоку ноҷавонмардонаи хеш ҳамсафони бо роҳи макру ҳилла ба доми фиреб афтодаро қурбони бозиҳои сиёсии худ мегардонанд. Ва ин аҳримансифатону бадхоҳони ҳастии башарият баъд аз нобуд намудани мардони саробони оила, ки аз пайи мафкураи пасту фаҳмиши носолими худ гирифтори чунин рӯзҳои сангину нангин гардидаанд, занону бонувони дар нимароҳ мондаи эшонро натанҳо мавриди истифода қарор медиҳанд, балки кӯдакони бегуноҳу маъсусми онҳоро ба бадтарин ва ториктарин рӯзҳо гирифтор менамоянд.
Аз амалу рафтори ғайриинсонии нафарони гумроҳи ҷалбгардида ба сафи ташкилотҳои террориству экстремистӣ, ки ҳамеша хизмати давлатҳои манфиатхоҳи чунин ҳодисотро ба ҷо меоранд, маълум аст, ки абарқудратҳои ҷаҳонӣ тактикаи худро дигар карда бо роҳи ташкилу роҳнамоии гурӯҳҳои терорристиву ифротгаро ва маблағгузорӣ ба онҳо нақшаҳои «стротеги»-и худро дар ҳудуди давлати мавриди таваҷҷуҳ ва ё минтақае амалӣ кардан мехоҳанд. Далели инро метавон аз ҷангу низоъҳои мусаллаҳона дар як қатор давлатҳои Ховари миёна ва қитъаи Африқо ҷуё шуд. Дар натиҷаи бартариҷӯиву манфиатхоҳии абарқудратҳо ва сиёсатҳои духураи онҳо давоми даҳсолаи охир чӣ қадар мардуми бегуноҳи ин давлатҳо бехонаву дар ва чӣ қадар кудакон ятиму бепарастор ва ваҳшиёна кушта шадаанд.
Он ҳама қатлу куштори бераҳмонаи инсонҳо ва ба харобазор табдил додани давлатҳои алоҳида бори дигар нишон дод, ки агарчӣ имрӯз қудратҳои ҷаҳонӣ тибқи санаду конвенсияҳои байналмилалӣ шарафу номус ва қадру манзалати инсонро арзиши олӣ эътироф менамоянд, вале дар ростои амалӣ кардани ҳадафҳои геопалитикиву геостротегии худ садҳо ҳазор мардуми осоиштаро қурбони бозиҳои сиёсиашон намуда, давлатҳои милии соҳибистиқлолро ба пойгоҳи размоишҳои ҳарбӣ-сиёсӣ ва майдони санҷиши силоҳҳои навсохти ҳарбии худ табдил медиҳанд.
Тибқи маълумоти оморӣ имрӯзҳо дар минтақаҳои мухталифи сайёра зиёда аз 500 созмони терористии пинҳонкор фаъолият карда, ҳамасола дар ин бахш дар маҷмуъ аз 5 то 20 милиард долар сарф мегардад.
Пешвои миллат мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо таъкид борҳо иброз доштаанд, ки: «вазъи тағйирёбандаи ҷаҳони имрӯза ва хусусияти устувор пайдо намудани зуҳуроти хатарноки замони муосир, аз ҷумла терроризму экстремизм, қочоқи силоҳ, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир, киберҷиноятҳо ва дигар ҷиноятҳои фаромиллӣ, ки башариятро ба ташвиш овардаанд, моро водор месозад, ки ба масъалаҳои таъмини амнияти кишварамон диққати аввалиндараҷа диҳем. Зеро пайравони созмонҳои террористиву экстремистӣ барои ноором сохтани вазъият дар ҷомеа ва тафриқаандозиву барангехтани низоъҳои диниву мазҳабӣ кӯшиш карда, барои гумроҳ сохтани сокинони мамлакат, бахусус, ҷавонон ва ба созмонҳои манъшуда ҷалб намудани онҳо аз шабакаҳои интернетӣ васеъ истифода мебаранд».
Дар ин раванд Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун як давлати мустақилу комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ наметавонад аз таҳдиду хатари гуруҳҳҳои терористиву экстремистӣ ва бозиҳои сиёсии абарқудратҳои ҷаҳон дар канор бошад. Маҳз бо дарки ҳамин таҳдиду хатарҳои эҳтимолӣ имрӯз Тоҷикистон бо роҳбарии Пешвои миллат, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар саргаҳи муборизону ташаббускорони ин вабои номатлуби замони муосир қарор гирифта, дар сатҳи минтақа ва ҷаҳон пурзур кардани ҳамкориву шарикиро барои таъмини суботу амнияти фарогир тавасути андешидани иқдомҳои муштарак дар ҷодаи мубориза бо терроризму ифротгароӣ ва аз байн бурдани омилҳои дастгириии сиёсӣ, низомӣ ва молиявии онҳо ҳамчун самти амалии раҳоӣ аз ин вартаи хатарнок муҳим медонад.
Албатта, мубориза бо террорризм ва ифротгароии хушунатомез кори дастаҷамъонаи ниҳодҳои таъминкунандаи амнияту суботи давлатҳо ва аҳли ҷомеа мебошад. Ин аст, ки борҳо Пешвои миллат, Презиеденти Чумҳурии Тоҷикистон мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо таъкид изҳор доштаанд, ки: “дар шароити мураккабу пуртазоди имрӯза мо бояд ҳамкорӣ кунем, на рақобату бартариҷӯйӣ…” Воқеан, муқовимат бо ин падидаи номатллуб ҳамкории қавӣ ва талошҳои якҷояи ҷомаеи ҷаҳониро тақозо дорад. Зеро, дар зарфи солҳои охир зиёда аз 100 мамлакати дунё ҳадафҳои амали харобкоронаи террористон қарор гирифта, бар асари ҳамлалаҳои террористӣ садҳо ҳазор нафар аҳолии осоишта ба ҳалокат расидаанд ва миллионҳо нафар макону манзили зисташонро тарк кардаанд. Зарари ба иқтисодиёти кишварҳо расонида шуда садҳо миллиард доларро ташкил медиҳад.
Бо натиҷагирӣ аз вазъи зудтағйирёбандаву печидаи ҷаҳони муосир мо шаҳрвандони Тоҷикистони соҳибистиқлолро зарур меояд, ки бо шукргузорӣ аз соҳибистиқлолӣ ва фазои суботу оромии кишвар дар тамоми ҷабҳаҳои ҳаёти сиёсиву иқтисодӣ ва фарҳангиву иҷтимоии Тоҷикистони азиз фаъолона ширкат варзем, ҳушёрӣ ва зиракии сиёсиро аз даст надода, дар ҳамбастагӣ ва иттиҳоду якдилона аз манфиатҳои миллӣ ва дастовардҳои 30 соли соҳибистиқлолии Ҷумҳурии Тоҷикистон дифоъ намоем.
Боқӣ Шарифӣ
рӯзноманигор
