Мусаллами ҳамагон аст, ки дар замони мусоир ифротгароии динӣ ва терроризму экстремизм, гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир ва дигар ҷиноятҳои фаромиллӣ аз мушкилоти асосӣ ба ҳисоб рафта, пешгирии ин падидаи номатлуб ва зиёновари аср рӯз аз рӯз мураккабу муташанниҷ гардида истодааст. Зеро ба гурӯҳҳои ифротӣ пеш аз ҳама, ҷавонон мепайванданд. Аз ин рӯ, ҷавонон бояд дарк намоянд, ки терроризм ва экстремизм яке аз омилҳои хатарзо ва даҳшатфикан дар ҷомеаи имрӯза ба ҳисоб рафта, аҳолии сайёраро ба воҳима андохтааст. Ин рафтори номатлуб ва мудҳиш, ҳаёти ҳазорон инсонҳоро рабуда, ба тақдири ояндаи ҳар давлату миллат таъсири манфии худро мерасонад.
Ба андешаи коршиносони масоили сиёсӣ, имрӯз ҷомеаи ҷаҳониро тафаккури он ҷавононе, ки аз дину ойин огоҳ нестанд ва ҳадафу мақсади муайян надоранд, ифротгароии диниро зуд қабул намуда, барои пиёда сохтани ҳадафҳои абарқудратҳо «хизмат» менамоянд.
Ҷавононе, ки ба қатори равияҳои бегона, аз ҷумла, ҳизбу ҳаракатҳои ифротию террористӣ ҳамроҳ мешаванд, на танҳо аз дину имони худ дур гашта, тафаккурашон ғуломи ифротгароӣ гардида, ҷинояткор ва хоини Ватану миллати хеш ба ҳисоб мераванд. Ҳар хоине, ки дар даргириҳои кишварҳои хориҷӣ ба марг мерасад, волидоне, ки онҳоро бо сад нозу ранҷҳои шабонарӯзӣ ба камол расонидаанд, дар назди ҳамватанони худ дар хиҷолат мемонанд. Зеро фарзанди онҳо ҳам, ба онҳо ва ҳам ба Ватан-Модар хиёнат кардааст ва ин шаҳрвандонро касе нахоҳад бахшид, умре онҳоро ҳамчуни хиёнаткор хоҳанд шинохт…
Гуфта мешавад,маҳз дар зеҳни ҷавонони замони муосир реша давонидани ифтротгароии динӣ сабаби он мегардад, ки ҷавонон ҷойи омӯхтани илм, навоварию ихтироъ намудан, даст ба амлҳои ношоиста зада, ҳаёти хешро месӯзонанд. Воқеан ҳам, бо мақсади таъмини амнияти устувор, ҷиҳати пешгирии хатарҳои зиёдшавии терроризм, ифротгароӣ ва дигар амалҳои номатлуби замони муосир, аз ҷониби Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон тадбиру чораҳои зарурӣ андешида мешавад.
Пӯшида нест, ки пас аз заҳролуд гардидани тафаккури ҷавонон, ҳадаф ва нақшаҳои таҳрезишудаи гурӯҳҳои ифротгаро, аз байн бурдани кишварҳои соҳибистиқлол, аз ҷумла, аз байн бурдани оромии бебаҳои ҷумҳурии биҳиштосои мо мебошад. Барои зарар нарасонидани ифротиҳо ба кишвари мо, пеш аз ҳама, зиракии сиёсиро набояд аз даст дод.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайваста таъкид месозанд, ки ҷавонони бонангу ори кишварро мебояд, барои бедории сиёсӣ, таҳкими пояҳои давлатдорӣ, содиқона дӯст доштани Ватан, ҳимояи Истиқлоли давлатӣ, гиромидошти муқаддасоти миллиро ҳамаҷониба талош варзанд.
Боиси сарфарозист, ки дар кишвари мо, ҷавонон ва шаҳрвандони бонангу ор зиёданд, ки ба гурӯҳҳои ифротгаро имконият намедиҳанд, ваҳдату якдилии кишварро халалдор созанд. Онҳое, ки ба гурӯҳҳои ифротӣ ва равияҳои бегона шомил мешаванд, фаромӯш насозанд, ки онҳо ба мақсади нопоки худ ҳеҷ гоҳ нахоҳанд расид.
Мутаассифона, ҳоло ҳам бархе аз ҷавонон ба ваъдаҳои пучу бардурӯғи хоҷагони хориҷии худ бовар намуда, ба гурӯҳҳои иртиҷоию ҷангҷӯ ва экстремистӣ ҳамроҳ шуда, ҳаёти ширини худро зери таҳдидҳои марговар мегузоранд ва обрӯю эътибори волидайн ва Ватани худро коста мегардонанд.
Аксари ташкилотҳои террористӣ ва ифротгаро барои расидан ба ҳадафҳои нопок ва разилонаи худ дини мубини Исломро сармашқи кори хеш ҳисобида, номи поку беолоиши Исломро ба воситаи тафаккури ҷавонон доғдор месозанд.
Ҷавонони Тоҷикистони биҳишосоро мебояд, зиракии сиёсиро аз даст надода, барои якпорчагии Ватан, ҳифзи сулҳу ваҳдат ва амнияти Ватани маҳбубамон талош варзида, кӯшиш намоянд, то насли ҷавон фирефтаи ин гуна амалҳои номатлуб нагарданд. Гузашта аз ин, ҷавонони далеру шуҷои Ватанро мебояд, зери Парчами Тоҷикистони соҳибистиқлол сарҷамъ гардида, сиёсати сулҳофарии Ҳукумати кишварро ҳамаҷониба дастгирӣ ва баҳри фардои гулафшонии Ватан меҳнати содиқонаро пеш баранд, зеро Ватани моро танҳо худи мо обод месозему амнияти онро худи мо таъмин менамоем.
Азимҷон БАДАЛОВ,
капитан
