Мусаллам аст, ки дар ибтидои асри XXI, инсоният ба хатари ҷиддие рӯ ба рӯ гардида, ҳар лаҳза таҳдиду хатарҳои терроризму экстремизм ба мушоҳида мерасад. Пӯшида нест, ки мушкилоти терроризму экстремизм ва радикализми динӣ кишварҳои рӯйи оламро нигарон намуда, имрӯз ба як проблемаи глобалӣ табдил ёфтааст.
Маълум аст, ки гурӯҳҳои ифротӣ аз паст будани сатҳи дониши динӣ, ҳуқуқӣ ва сиёсии баъзе аз афроди ҷомеа истифода намуда, бо ин васила нақшаҳои ғаразноки худро дар амал татбиқ менамоянд. Тибқи таҳлилҳои коршиносону муҳаққиқони масоили динӣ, гурӯҳҳои иртиҷоӣ ва ҷараёнҳои экстримистию террористӣ дар амалӣ намудани нақшаҳои худ, пеш аз ҳама, ҷавононро мавриди ҳадаф қарор дода, ин қишри ҷомеаро ба гумроҳию ҷаҳолат раҳнамун месозанд. Чунки миёни ин гурӯҳ нафароне ҳастанд, ки аз ҷиҳати ирода, шуурнокӣ ва фаҳмиши масоили динӣ ноустуворанд.
Илова бар ин, ташвиқоти терроризму экстремизм ва радикализми динӣ асосан тавассути сомонаҳои интернетӣ, шабакаҳои иҷтимоӣ ва дигар роҳу усули ҷалби ҷавонон сурат гирифта, аз номи ислом амалҳои террористӣ анҷом дода мешавад. Мутаассифона, амалҳои террористиву экстремистӣ дар бисёр ҳолатҳо аз номи дини мубини ислом амалӣ гардида, барои паст намудани ин дин абарқудратҳо тамоми роҳу воситаҳоро истифода менамоянд. Имрӯз дар тамоми кураи олам ҳизбу ҳаракатҳои зиёде фаъолият намуда, ба кору амалҳои ношоиста машғуланд ва бо ҳамин васила мехоҳанд, исломро бадном созанд. Албатта, дини мубини ислом бо ин бузургиву беназирӣ ниёз ба ҳизбу ҳаракатҳои расмиву иртиҷоӣ ва ифротӣ надорад. Ислом роҳи саодату наҷот, роҳат, осоиш ва хориҷшавӣ аз зулмот буда, дар асоси муҳаббату садоқат, меҳрубониву вафодорӣ арзи вуҷуд дорад. Ҳеҷ кас ҳуқуқи маънавӣ надорад, ки ин покию тозагӣ, таровати мушкбез ва накҳати нотакрорро олудаи нафс намуда, бо таблиғи иғвогарона теша ба решаи ислом занад.
Мутаасифона, нооромӣ ва ҷангу муборизаҳои мазҳабӣ на танҳо хисороти зиёди иқтисодӣ, балки талафоти ҷониро ба бор оварда, кишварҳоро барои садсолаҳо аз пешрафт бозмедорад.
Вайрону валангор намудани объектҳои махсусан муҳим, оташ задани манзилҳои истиқоматӣ, муассисаҳои таълимӣ, иншооти таърихӣ, куштор, одамрабоӣ, гаравгонгирӣ, тахдиди куштан, ғасб намудани ҳокимият ва дигар амалҳои ғайриинсонӣ аз ҷумлаи кору амалҳои созмону гурӯҳҳои террористиву экстремистист.
Мебояд гуфт, ки ҳар як фарди солимфикри ҷомеа бояд ба таҳдидҳои мазҳабию фарҳангии ҷаҳони муосир муқобилият нишон дода, ба Ватану миллат содиқ буданашро бо анҷоми амалҳои нек, кору рафтори ҳамидаи инсонӣ собит намуда, нисбат ба Ватан ва модар эҳтироми махсус доштанашро зоҳир намояд.
Албатта, дурусту ба таври воқеӣ таҳлил намудани ҳодисаҳои даҳшатафкани давлатҳои ҷангзада, амалҳои номатлубу ғайриинсонии равияву ҳаракатҳои ифротию иртиҷоӣ тақозо менамоянд, ки ҳар як фарди солимфикру худогоҳ ва худшинос бо шукргузорӣ аз оромию осудагии диёри азизамон-Тоҷикистони соҳибистиқлол барои фардои дурахшони Ватан заҳмат кашад.
Азимҷон БАДАЛОВ,
рӯноманигор
