Маросими савгандёдкунии наваскарони даъвати тирамоҳии соли равон дар Полки таъминотӣ ва идоракунии Ситоди генералии Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон бо арҷгузорӣ ба муқаддасоти милливу давлатӣ ва шукргузорӣ аз фазои тинҷу осудаи Ватан, бо садо додани Суруди миллӣ таҳти навои Оркестри ҳарбӣ-нафасӣ ва даровардани Байрақи ҷангӣ ба майдони баргузории чорабинӣ, оғоз гардид.
Дар ин ҷамъомади бошукӯҳи низомӣ афсарони олирутбаи Вазорати мудофиа, ҳайати шахсии қисми ҳарбӣ, падару модарон ва дигар пайвандони наваскарон иштирок доштанд.
Бо амри командири қисми ҳарбӣ ҳамаи наваскарони бо либоси идонаи низомӣ барои қабул намудани Савганди ҳарбӣ ба маркази майдони чорабинӣ баромада, бо тартиби муқарранамудаи Оинномаҳои умумиҳарбии Қувваҳои Мусаллаҳ савганд ёд намуданд.
Наваскарон бо қироати матни пурмӯҳтавои савганднома дар назди ҳозирин қавл доданд, ки савганди ёднамудаи худро доимо пос медоранд ва чун сарбозони комилҳуқуқи Артиши миллӣ дар давоми хизмати масъулиятноки ҳарбӣ ҳамчун аскарони бошараф ва далеру ғайюр нозукиҳои онро суботкорона паси сар менамоянд. Ҳаргиз қасами худро намешикананд ва то охирин нафас ба халқу Ватан содиқ мемонанд.
Баъд аз қабули Савганди ҳарбӣ ҷавонаскарон ҷойи худро дар сафи мардони муҳофизи Ватан ишғол намуданд ва ҳама баробар дар ин роҳи пуршараф, яъне хизмат дар таъмини мудофиаи давлат қадам мегузоранд. Ба ин шарафи бузург ва ноил гардидан бо номи ифтихории Сарбози Ватан, афсарони олирутба, масъулини қисми ҳарбӣ ва ҳама наздикону пайвандон ҷавонаскаронро ба ин рӯзи таърихии ҳаёташон табрику муборакбод намуданд.
Дар ин лаҳзаи таърихӣ ва шодиву фараҳ барои гурӯҳе аз ҷавонони ватандӯст, Бахтиёр Қутбиддинов-падари яке аз ин сарбозон таассуроти хешро чунин баён намуд:
— Ифтихори бештарам аз он аст, ки имрӯз фарзанди ман Муҳибулло Савганди ҳарбии худро ёд кард ва итминон дорам, ки бо оғоз гаштани мактаби такомули ҷавонмардӣ, мактабе, ки ҳар як ҷавон бояд онро ҳатман гузарад, оянда роҳи худро, зиндагии худро мукамалтар месозад. Хизмат кардан дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ натиҷаи ҳамон сиёсати сулҳдӯстона ва ваҳдатпарваронаи Пешвои муаззами миллат, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад. Имрӯз чеҳраи наваскарон хеле кушода, хеле хандон ва онҳо бо ҳамдигар бо як меҳрубонӣ бо ҳам самимона муносибат карданашон гувоҳи он аст, ки мо як силоҳи аз ҳама боқувват дорем, ки он муттаҳидӣ ва ваҳдат аст.
Ӯ ифтихорманд аст, ки имрӯз нахустфарзандаш соҳибунвон, яъне соҳиби номи баланди Сарбози Ватан гардидааст:
— Вақте ки писари ман мактаби олиро хатм намуд ва ихтиёран тасмим гирифт, ки ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳ ба хизмати Ватан меравад, ман бисёр ҳам шод гаштам, ки вақте ин тасмим беихтиёр аз ҷониби ӯ сурат мегирад ва бовар дорам, ки бо гузаштани як муддати муайян, мӯҳлате ки дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ хизмат мекунад, барои ӯ роҳ ва ҳама пайрорҳаҳо, ҳамаи монеаҳо суфта мешаванд ва барои мо хеле ва хеле шарафу ифтихор ҳам мешавад, ки фарзанди мо ва фарзанди дигар волидайн имрӯз дар қисмҳои ҳарбии кишвар хизмат карда истодаанд.
Номбурда, ки дар қатори дигар падару модарон аз шароити зисту хизмати фарзандони сарбозашон дар ин қисми ҳарбӣ дидан намудааст, бо қаноатмандӣ чунин изҳор намуд:
— Шароитро дидем, имрӯз ошно гаштем, дар ҳавлиҳо, дар қисми низомӣ. Ин ҳама натиҷаи он аст, ки шароит имкониятҳо ва ҳамаҷониба хуб аст, ҳеҷ мушкилие, ҳеҷ монеае дар адои хизмати навҷавонони имрӯза вуҷуд дошта наметавонад ва аллакай ин худ ба як ҷараён табдил ёфтааст, ки сол ба сол, рӯз ба рӯз сафи ихтиёриёне, ки ба хоҳиши худ ба хизмати ҳарбӣ мераванд меафзояд.
Ҳамин тавр, ҷамъомади бошкӯҳи савгандёкунии навскарон дар ин қисми ҳарбии Вазорати мудофиа бо гузашти низомӣ ва қадамзаниҳои тантанавору ифтихории афсарону сарбозон дар назди минбар ва ҳайати меҳмонон ба поён расид.
Боқӣ ШАРИФОВ,
майор
