Забони тоҷикӣ бузургтарин сармоя ва муҳимтарин омили нигаҳдорӣ, ҳимоя ва интиқолдиҳандаи фарҳангу тамаддун ва суннату анъанаҳо буда, дар ҳифзи асолати миллӣ нақши муҳиму ҳалкунанда дорад.
Он ҳамчун омили муҳими пойдории миллат ва давлатдории миллӣ аз ҷониби давлату ҳукумати ҷумҳурӣ ҳимоя мешавад.
Бо мақсади арҷгузории бештар ба забон ва ҳамзамон бахшида ба Рӯзи забони давлатӣ дар Донишкадаи ҳарбии Вазорати мудофиаи Ҷумҳурии Тоҷикистон Конференсияи ҷумҳуриявии илмӣ-назариявӣ дар мавзӯи «Рисолати истиқлоли забони миллати фарҳангпарвар ва тамаддунофарин», баргузор гардид.
Конференсияи илмиро, ки бо садо додани Суруди миллӣ оғоз гардид, муовини сардори Донишкадаи ҳарбӣ оид ба корҳои илмӣ, номзади илмҳои сиёсӣ, полковник Раҷабмад Абдураҳмонзода ифтитоҳ намуда, доир ба ҳадафу моҳияти баргузории чорабинии мазкур ибрози назар кард.
Дар кори Конференсия намояндагон аз Кумитаи забон ва истилоҳоти назди Ҳукумати Ҷумҳури Тоҷикистон, Сарредаксияи илмии Энсиколпедияи миллии тоҷик, Академияи миллии илмҳои Тоҷикистон ва Донишкадаи ҳарбии Вазорати мудофиаи Ҷумҳурии Тоҷикистон фаъолона иштирок намуданд.
Ҳайати иштирокчиён зимни баромадҳои худ дар мавзӯъҳои “Пешвои миллат ғамхору ҳомӣ ва ташаббускори рушди забон”, “Забоншиносии тоҷик дар замони бостон”, “Забон ҳастии миллат аст”, “Рушди забони тоҷикӣ дар даврони соҳибистиқлолӣ” ва “Нигоҳе ба таърихи пуршебу фарози лафзи дарӣ” маърӯза намуданд.
Дар фарҷоми Конференсия ҳайати иштирокчиён аз ҷониби раёсати донишкадаи ҳарбӣ бо сипосномаҳо қадрдонӣ гардиданд ва чорабинӣ бо садо додани Суруди миллӣ анҷом ёфт.
Воқеан дӯст доштани забон ин дӯст доштани Модар, Ватан ва таъриху фарҳанги худ аст. Пас ҳар яки моро зарур аст, ки дар поку беолоиш нигоҳ доштан ва барои наслҳои оянда бегазанд ба мерос гузоштани ин муқаддасоти миллат ҳиссагузор бошем.
Боиси ифтихор ва сарфарозист, ки дар ҳама давру замон забони тоҷикӣ дар ҳастӣ ва бақои миллати сарбаланду тамаддунсозамон нақши ҳалкунанда доштааст. Коршиносон бар ин назаранд, ки миллати тоҷик дар тӯли таърихи деринааш худро маҳз ба шарофати афкору андеша, забон, илму фарҳанг, расму ойин ва дигар арзишҳои ғоявӣ ба оламиён ҳамчун халқи фарҳангсозу башардӯст, сулҳпарвару озодихоҳ ва хайрхоҳу таҳаммулгаро муаррифӣ кардааст. Ҳар фарди соҳибватан бояд бидонад, ки ифтихор аз Ватан, ифтихор аз таъриху фарҳанг, ифтихор аз ҳувияти миллӣ ва гузаштагони сарбаланди хеш маҳз аз поку бегазанд нигоҳ доштани забони модарӣ сар мешавад.
Шоҳин ШАРИФОВ
