Коррупсия ин як падидаи ногуворе мебошад, ки дар ҳама давру замон ба ҷомеа таъсири манфӣ расонида, боиси паст гардидани обрӯ ва нуфузи давлат мегардад. Мутаассифона баъд аз соҳибистиқлолӣ ва ҷанги шаҳрвандӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон бо тамоми мушкилиҳо ва бӯҳронҳои иқтисодӣ дар ҷаҳони муосир рӯ ба рӯ шуд. Дар ин давра шахсони бо ниятҳои ғаразнок аз вазифа ва мансабҳои ишғолнамудаашон истифода бурда, даст ба кирдорҳои коррупсионӣ заданд ва дар баъзе идораҳо, корхонаю муассисаҳо гирифтани ришва ва пора ба ҳукми анъана даромада буд. Пӯшида нест, ки коррупсия ба мисли кирме мебошад, ки дарахт ва меваро аз реша ва дарун истифода бурда, дар натиҷа онро нест мекунад. Ҳамин тариқ дар давлатҳое, ки коррупсия ва омилҳои ба он мусоидаткунанда зиёд мебошанд, дар арсаи байналмилалӣ боиси нигаронӣ ва муҷозот қарор дода шуда, сабаби худдорӣ намудани сармоягузории хориҷӣ ва чорабиниҳои муҳими сатҳи ҷаҳонӣ мегардад. Аз ҳама ташвишовар он аст, ки коррупсия дар натиҷа метавонад ба давлат ва махсусан ба омодабошии ҷангии он таъсири манфӣ расонад. Аз ҷумла, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон вобаста ба ин иброз намуданд “Коррупсия зуҳуроти номатлубест, ки эътимоди мардумро ба давлат коста гардонида, обрӯву эътибори онро коҳиш медиҳад, барои рушди иқтисодиёти пинҳонӣ ва истифодаи ғайримақсадноки маблағҳои давлативу ҷамъиятӣ шароит фароҳам меоварад ва дар маҷмӯъ, боиси поймолшавии ҳуқуқи инсон ва заиф шудани пояҳои ахлоқии ҷомеа мегардад”.
Бо дарназардошти ин ва вобаста ба зиёд шудани аломатҳо, кирдорҳои хусусияти коррупсионӣ ва омилҳои ба он мусоидаткунанда дар ҷомеа зарурати таҳия намудани санади дахлдори ҳуқуқӣ ба миён меояд. Аз ин лиҳоз, бо мақсади пешгирӣ ва бартараф намудани ин таҳдид, бо иқдоми оқилона ва дурандешона аз ҷониби Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон 21 — июли соли 1999, Фармон “Дар бораи тадбирҳои иловагии пурзӯр намудани мубориза бар зидди ҷинояткорӣ дар соҳаи иқтисод ва коррупсия (ришвахӯрӣ)” ба имзо расонида шуда, дар ин замина якчанд санаду меъёрҳои саривақтии дахлдори соҳавӣ таҳия гардида, мавриди амал қарор дода шуданд. Аз ҷумла, “Стратегияи мубориза бо коррупсия дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои солҳои 2008-2012” таҳти №34 аз 26.01.2008, “Стратегияи муқовимат ба коррупсия дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои солҳои 2013-2020” таҳти №1504 аз 30.08.2013 ва“Стратегияи давлатии муқовимат ба коррупсия дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2030” таҳти №222 аз 03.08.2021.
Инчунин, бо ташаббуси Маҷмааи умумии СММ дар тамоми ҷаҳон 9-декабри соли 2003 “Рӯзи байналмилалии мубориза бар зидди коррупсия” эълон гардид.
Пас аз қабули санаду меъёрҳои дахлдор ва талошҳои пайвастаи созандагии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон коррупсия ва омилҳо ба он мусоидаткунанда рӯ ба пастшавӣ ниҳоданд. Вале пурра бартараф намудани он дар ҷомеа аз ҳар як шаҳрванд ва махсусан хизматчиёни ҳарбӣ андешидани чораҳои зарурӣ ва талошҳои пурсамарро талаб менамояд. Зеро хизматчии ҳарбӣ бояд дорои дониши кофии ҳуқуқӣ, дилу ният ва қалби пок буда, ҳушёриву зиракиро аз даст надода, доимо ҷиҳати пешгирӣ ва бартараф намудани омилҳои коррупсионӣ, хизмати содиқона ба халқу Ватан, иҷрои саривақтии дастуру супоришҳои Асосгузорӣ сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кӯшишҳо ба харҷ дода, дар ҷомеа ва махсусан дар байни ҷавонон намунаи ибрат бошад.
Суҳроб ҲУСЕЙНЗОДА,
Муаллими калони кафедраи ҳарбии
Донишгоҳи байналмилалии сайёҳӣ
ва соҳибкории Тоҷикистон,
полковник
