22 11 2018

Парчами миллии мо, парчами Тоҷикистони соҳибистиқлол дар канори Қасри миллат, дар баландии эътимоду эътиқод, дар замини меҳр ва зербуни муҳаббати мо сар ба осмонҳо афрохтааст.
Парчаме, ки рамзи муқаддаси озодӣ ва ҳувияти миллии халқи куҳанбунёд ва тамаддунпарвари тоҷик аст;
Парчаме, ки намои дурахшон ва оинаи мусаффои таърихи ҳазоронсолаи халқи маърифатофарин ва башардӯсти мост;
Парчаме, ки баланд аст ва сари моро ҳамеша баланд медорад;
Парчаме, ки ба мо неру, шукӯҳ ва ифтихори ватандорӣ  мебахшад;
Парчаме, ки ёдҳои мозӣ, таърихи миллати хуҷастахисолро дар худ ҷилвагар медорад;
Парчаме, ки аз пешбанди чармини Коваи оҳангар бунёд ёфта, раҳнамои мардум дар роҳи дарёфти  адлу инсоф гардидааст;
Парчаме, ки  Фаридуни фаррухпай бар алайҳи Заҳҳоки морон онро раҳнамои пирӯзиҳо гардондааст, яъне парчами некӣ бар муқобили бадӣ, парчами нишот бар муқобили ғаму андуҳ, парчами озодагон бар муқобили зулму истибдод, парчаме, ки шараф ва нангу ори ориёнро бардоштааст;
Ин парчам ба мо на фақат шукӯҳу сарбаландӣ мебахшад, балки эҳсоси ватандориро дар мо бедор ва поянда медорад, муҳаббати Ватанро дар вуҷудамон фурӯзон месозад;
Мо бисёрем, аммо парчами мо бо ҳама нусхаҳо яктост ва моро дар гирдогирди худ ҷамъ меорад, ба ягонагӣ дар канори худ мехонад. Дар ин парчам шараф ва нангу номус ва ҷавонмардиҳои миллати покизасиришти  мо ҷилвагар аст;

13 11 2018

Мувофиқи Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» дар мамлакат ҳамасола 16 - уми ноябр ҳамчун Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷашн гирифта мешавад.
Тибқи моддаи 64-уми Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон, Президент ҳомии Конститутсия ва қонунҳо, ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, кафили истиқлолияти миллӣ, ягонагӣ ва тамомияти арзӣ, пойдориву бардавомии давлат, мураттабии фаъолияти мақомоти давлатӣ ва ҳамкории онҳо, риояи шартномаҳои байналмилалии Тоҷикистон мебошад.
Бояд зикр намуд, ки ҳанӯз 20-уми июли соли 1994, таҳти № 974 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи ислоҳоти конститутсионӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон, тартиби қабул намудан ва мавриди амал қарор додани Конститутсияи (Сарқонуни) Ҷумҳурии Тоҷикистон» қабул шуда буд. Моҳҳои апрел ва июни соли 1994 баррасии умумихалқӣ оид ба лоиҳаи нави Конститутсияи Тоҷикистони соҳибистиқлол гузаронда шуда, дар рафти он лоиҳаи Конститутсия мавриди дастгирии васеи шаҳрвандони Ҷумҳурии Тоҷикистон қарор гирифт, ки ин зарурати ҳар чи зудтар амалӣ сохтани ислоҳоти конститутсиониро дар мамлакат ба вуҷуд овард ва дар кӯтоҳтарин вақт бо роҳи раъйпурсии умумихалқӣ қабул намудани Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистонро тақозо намуд.
Шакли идораи президентӣ ва таъсиси мансаби Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар лоиҳаи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон пешбинӣ гардида буд, аз тарафи аксарияти иштирокчиёни баррасии он маъқул дониста шуд ва ин имкон дод, ки барои тайёрӣ ва гузарондани интихоботи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон кор ҷоннок карда шавад. Аз ин рӯ, 21-уми июли соли 1994, таҳти № 1042 Қонуни конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи интихоботи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон» қабул гардид, ки он принсипҳои гузарондани интихобот, таъйин, ташкил ва ҷамъбасти интихобот, инчунин, дигар масъалаҳои вобаста ба онро танзим намуд.

13 11 2018

Имрӯз мардуми шарифи Тоҷикистон, шукргузори онанд, ки дар фазои сулҳу субот умр ба сар мебаранд, ки ин ҳама аз шарофати Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва талошу заҳматҳои чандинсолаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дарак медиҳад.

Дар тӯли 27- соли соҳибистиқлолӣ Тоҷикистон ба яке аз кишварҳои пешрафта табдил ёфта, 3 стратегияи асоси кишвар амалӣ гардид. Яъне раҳоӣ аз бумбасти коммуникатсионӣ, истилолияти энергетикӣ ва кушодашавии роҳҳои аҳамияти ҷумҳуриявӣ ва байналмилалӣ дошта мебошад, ки Тоҷикистон тавонист дар як муддати кӯтоҳ аз кишвари аграрӣ ба кишвари саноатӣ гузарад. Имрӯз Тоҷикистонро зиёда аз 178 давлати дунё мешиносад ва узви Созмони Милали Муттаҳид ва чандин созмонҳои байналмилалӣ буда, ҳамкориҳояшро дар самтҳои гуногун хуб ба роҳ мондааст. Сиёсати дарҳои кушод аз он дарак медиҳад, ки робитаҳои дӯстонаи мо бо дигар давлатҳо ва робитаи кишварҳои хориҷӣ ба Тоҷикистон вусъат ёбад.
Масъалаи муҳиме, ки имрӯз ҷомеаи ҷаҳонро ба таҳлука овардааст, ин авҷ гирифтани экстремизм ва террроризми байналмилалӣ мебошад. Ин вабои аср Тоҷикистонро низ бетараф нагузоштааст. Дар масъалаи экстремизм ва терроризм, Пешвои миллат борҳо аз минбарҳои баланди сиёсӣ оиди решакан намудани ин вабои аср баромадҳо намудааст. Дар вохӯрию мулоқотҳояшон бо аҳли зиё ва аҳли ҷамоатчигӣ борҳо таъкид менамояд, ки фирефтаи ақида ва афкорӣ гурӯҳҳои моҷароҷӯ ва ифротӣ нагардед.